طراحی گرافیک و چاپ فیکانو لوگو،کاتالوگ،اوراق اداری،بسته بندی،تصویرسازی،کاراکتر، برندینگ
“کاردینال و راهبه”
نقاشی “کاردینال و راهبه”ی اگون شیله (۱۹۱۲) تاویلی است از نقاشی “بوسه” گوستاو کلیمت که پنج سال قبل تر از آن کشیده شده بود.
هرآنچه که درباره نقاشی کلیمت مثبت بود در این اثر به صورت تاریک و سیاه خود را نشان می دهد:
زمینه ی طلایی جای خود را به سیاه داده،نجابت و لطافت در آغوش کشیدن به چنگ زدن همراه با اضطراب،دستان در حال دعا بدل شده است و لذتی که در چهره ی زن نقاشی کلیما دیده می شود به نگاه پریشان یک راهبه تبدیل شده است.
شیله این حس شرم عجیب را “درآغوش کشیدن” نام نهاد.
کنتراستی که بین کاردینال برهنه، پاهای عضلانی و لباس راهبه،بین سیاهی زن و قرمزی کاردینال دیده می شود قدرت تمایل را نشان می دهد (که در حقیقت کاملا در نقاشی های با محتوای کاتولیک بیگانه به نظر می آید).
پوزیشن و حالت چهره ی راهبه ترس را نشان می دهد.
ترسی که یادآور نوعی عدم اطمینان است ، شاید هم از کشف بدنش توسط کاردینال یا شاید هم از تمایلات.
اگر کسی سلف پرتره های اگون شیله در همین دوره را با این نقاشی مقایسه کند متوجه شباهت مبهوت کننده ی اجزای صورت نقاشی ها با این اثر می شود.
آیا نقاش به زن وحشت زده اش جزئیاتی از خودش را داد همچنین احساس کرد که تمایل ی اهریمنی ست که بدبختی های بزرگ به بار می آورد؟
به هرحال بعد از ازدواج شیله در سال ۱۹۱۵ پرتره های او از زنان تغییر می کند:
آنها آرامتر می شوند و تمایل ذاتی آنها حالت ترس، پریشانی و اجبار خود را از دست می دهد.
نقاشی، تصویرسازی و طراحی گرافیک فیکانو
www.fikano.ir
در زیر اثر نقاشی بوسه از گوستاو کلیمت را می بینید:
