“رمانتیسم سیاه” و زندگینامه “ویلیام آدولف بوگرو” و آثارش

(بالا: نقاشی دانته و ویرژیل در دوزخ اثر ویلیام آدولف بوگرو)

رمانتیسم سیاه

رمانتیسم سیاه که اغلب با گوتیسم در می آمیزد, زیر شاخه ی از ادبیات رمانتیسم است. از شروع رمانتیسم در اواخر قرن هجدهم میلادی و تجلیل این مکتب از خشنودی و تعالی و رضایتمندی، به سمت ملانکولی و افسردگی, جنون, تبهکاری, چیزهای غیرعقلانی و متناقض کشیده شد.نام “رمانتیسم سیاه” توسط متخصص ادبیات, Mario Prazin در طول مطالعه اش بر روی ژانر ها که در سال ۱۹۳۰ با عنوان “درد و رنج رمانتیک” منتشر شد, به کار برده شد. با توجه به نقدهای G.R.Thompson در رمانتیسم سیاه تصاویری با جنبه ی انسانی برای شیطان در قالب ارواح پلید, گرگینه ها, غول و شیاطین به عنوان تمثیلی از طبیعت انسان,نشان داده می شود. ادگار آلن پو,نویسنده ی آمریکایی بین مشهور ترین نویسندگان رمانتیسم سیاه شناخته می شود.

نقاشی دانته و ویرژیل در دوزخ یکی از آثار نقاش آکادمیک فرانسوی، ویلیام آدولف بوگرو است که در سال ۱۸۵۰ میلادی تکمیل شده‌است. این اثر به اقتباس از کتاب کمدی الهی اثر نویسنده و شاعر ایتالیایی دانته آلیگیری که در در قلب عصر سیاه و خفقان آلود اروپا موسوم به قرون وسطی سروده شده‌بود، کشیده و نامگذاری شده‌است. بوگرو در این شاهکار قرن نوزدهم میلادی، دانته را در کنار راهنمای دوزخیش ویرژیل نشان می‌دهد، محل نگهداری اثر موزه اورسی، پاریس ابعاد ۲۸۰٫۵ × ۲۲۵٫۳ سانتی‌متر تکنیک رنگ روغن روی بوم

ویلیام آدولف بوگرو

ویلیام آدولف بوگِقو (به فرانسوی: William-Adolphe Bouguereau) (زاده ۳۰ نوامبر ۱۸۲۵ – درگذشته ۱۹ اوت ۱۹۰۵) یکی از نقاشان آکادمیک فرانسه بود. نقاشی‌های وی در سبک واقع‌گرایانه بوده٬ و نقاشی‌های برجسته وی بیشتر بدن زنانه را به رخ می‌کشند. او در زندگانی خود در ایالات متحده و فرانسه نقاش محبوبی بود؛ و افتخارات زیادی دریافت کرد و نقاشی‌های او به قیمت های بالایی فروخته می‌شد.

او در شهر «لا روشل» به دنیا آمد. در سال ۱۸۵۰ برنده بورسیه مهمی شد. او پیرو سبک رئالیسم بود و تمام کارهای او در سالن پاریس در تمام عمر فعالیت کاریش نمایش داده شد. اگرچه او در آستانه قرن بیستم در گمنامی به سر می‌برد که شاید به خاطر مخالفت سرسختانه او با نقاشان سبک امپرسیونیست بود، ولی به تازگی ارزش کارهای او روشن شده‌است. او در طول زندگی ۸۲۶ نقاشی کشید.

او یکی از برترین هنرمندان جهان در زمان خود بود. در سال ۱۹۰۰ هنرمندان هم عصرش وی را یکی از جاودانه‌های قرن نوزدهم نامیدند که البته این نظریات با وجود جو امپرسیونیستی حاکم بسیار طعنه‌آمیز به نظر می‌رسید. کارهای او مشتاقانه در سراسر دنیا با قیمت‌های بالا به ویژه توسط میلیونرهای آمریکایی خریداری می‌شدند. در حدود سال ۱۹۲۰ سال‌های بی‌حرمتی به ویلیام بود. بسیاری اظهار کردند که این بی‌احترامی‌ها شدید علیه او آگاهانه و عامدانه توسط «موسسه هنرهای حرفه‌ای جدید» صورت گرفته بود، که با وجود مخالفت دیرینه او با امپرسیونیست‌ها و نوآوری های هنر نقاشی دور از ذهن به نظر نمی‌رسید. البته همچنین به نظر می‌رسد این مسئله به فاکتورهای اجتماعی عمیق دیگری نیز برمی‌گشت. برای دهه‌ها نامی از او در دانشنامه‌های بزرگ برده نشد.

او دو بار ازدواج کرد و همسر دومش شاگرد قبلی او الیزابت جین گاردنر بود. او همچنین از نفوذ خود برای گشودن چندین موسسه هنر فرانسوی برای بانوان استفاده کرد. ویلیام آدولف بوگورو در شهر «لا روشل» از دنیا رفت.

تعدادی از نقاشی های ویلیام آدولف بوگرو